Ao carón do lume

Ao carón do lume

A lareira, cerna da casa galega. Ao redor da lareira fluía a vida toda. Na lareira cociñábase e comíase, na lareira falábase, na lareira contábanse contos, de medo ou de risa, tanto tiña, na lareira cantábase, xogábase, soñábase. A lareira daba calor ao existir das persoas.

 

Na nosa casa, a lareira segue a ser lugar de encontro, o lume preside o noso salón en calquera estación do ano cando a meteoroloxía acompaña. 
O lume na nosa casa asa castañas no outono, seca as botas despois dun día de choiva, acompaña conversas. O lume non é un elemento decorativo, que tamén, pero o lume en Casa Lourán está cheo de vida.